Ut på tur

Enkelte dagar har eg alternativ trening, og gjer heilt andre ting enn gruppa. Resten av gjengen dreiv med hopp og sprett i gymsalen, og eg hadde fritime på min plan. Eg følte meg i god form, og hadde lyst på ein spasertur. (Muskulært er eg okei, det er huda som lagar litt "krøll" ).

Med sekken på ryggen og kameraet i handa gjekk eg oppover - skal ein på tur her, er ein nesten nøgd til å gå oppover.....

Eg gjekk gjennom hagen til Becker huset (Becker ga dette området til Røde Kors for at dei skulle driva vidare det prosjektet han starta i si tid).

Her stod ein del blomar i full blomst.

Eg rusla vidare langs vegen.


Revebjella var ein av dei mange blomane som nikka så fint i morgonbrisen.

Eg svinga inn på vegen opp mot steinen, og arbeida meg oppover bakkane. Gjekk forbi små åkerlappar der bonden hadde gjort unna slåtten.

Midt i tyngste bakken, oppdaga eg denne "pust i bakken" benken. Den har sikkert gitt kvile til mang ei sliten sjel.

På vegen studerte eg livet på bakken. Ivrige maurar som pilte fram og tilbake, biller som hadde litt meir tid og tok det med ro.

Etter kvart som eg kom meg oppover såg eg meir og meir av landskapet rundt meg. Der nede i sjøkanten ligg senteret - det ser ganske langt ut når ein ser det ovanfrå.

Steinen ligg 165m.o.h.

Storåsen, toppen midt i bilete er 306 m.o.h. eit ofte brukt turmål.

Eg stoppa ved steinen. Eg sat å lytta til fuglasang og summing frå alle humlene rundt meg, medan eg såg utover det flotte landskapet.

Eit herlig øyeblikk og eit friminutt i kvardagen.

Vegen nedover er slitsam på sitt vis. For ein som til vanleg går tur på flate Jæren, kjennes det godt at lårmusklane er lite vandt til å gå i slike nedoverbakkar.

Vel tilbake var det tid for påfyll av mat og drikke, før eg tok fatt på to nye treningsøkter, innadørs.