På veien......

I går køyrde eg langs vestlandet nord over til Bergen,

naturen viste seg ei vakker side

vindstille, sol, vakre haustfargar og alle vatn var som speglar...

Eg har ikkje tal på alle dei plassane eg kunne tenkt meg å stoppa

for å nyta dei eventyrlege øyeblikka litt lengre...

Eg tok ein liten omveg,

utom Store Milde der eg skulle levere ein del av lasset.

Nede i Mildevågen var sjøen nesten spegelblank

.

På Milde var eg ofte som liten, hos bestemor.

No er det ikkje så ofte ferden går denne vegen...

Ofte kjem gamle minner fram, når eg er der.

Naustet (nr2frå v) som har ein lysare og falma rødfarge

var krambua her ei gong i tida.

Eg var ganske liten og hugsar ikkje så mykje,

men eg hugsar at mykje rart hang i taket

og at det var ei stor steinhelle til trapp, utafor....

onkel bur i bestemor huset

han er ein flink kunstnar og lagar mykje ut av tre
Grannebenkjen,

møter deg i det du køyrer inn på tunet frå sjøsida...

bestemor huset er som det har vore i alle år

trappa er i dag utbetra
men eg minnast ennå lyden av dei ujamne steinane
som slo mot kvarandre
kvar gong nokon gjekk i trappa


eit av onkel sine mange troll tek i mot meg ved trappa


eg må alltid oppom løa der onkel har sin verkstad
han har mange prosjekt på gang

Dette skal verta ei bordplate,
og om eg ikkje tek heilt feil,
så trur eg det må vera ein bit av det store tuntreet,
han saga ned for eit par år sidan.

stolar av stammar

figurar av mange slag - her knerten..
ein kjem nesten inn i ei eventyrverden her.....

Andre enden av løa, er no blitt systove for ei "bunadsdame".

Denne gamle veven står der.

.

Min bestefar laga 3 slike bandvevar og det finns nok ikkje like andre stadar

mor si søster brukar ein,

denne brukte bestemor, og onkel har vove det som er i veven no

den tredje er ikkje heilt i orden, men finns på bruket...

Eg fekk spørsmål om eg kunne tenkja meg å bruka den siste om han vart reparert,
det ville jo vore ei æra å få ta opp arven etter bestefar og bestemor....

om det blir, får bare framtida visa...

Etter fleire hyggelege timar hos onkel og tante

tok eg fatt på siste biten til min overnattingsplass.

.

Det er nesten synd å bruka ein slik flott dag til å reise,

men samtidig så fekk eg nyta den vestlandske naturen

på ein av dei vakraste haustdagane ein kan tenkja seg.