I dag har eg lånt orda
hos Bente Bratlund Mæland
Å VAKNA
Å vakna om morgonen til ein heilt vanleg dag,
og kjenna ei strime av forventning sildra gjennom seg.
Å gå ut i dagen med opne sansar,
med eit hjarte som slår ørlite ekstra.
Å ha augo som ser med eit uventa klarsyn
dropen på greina, blomen i vegkanten,
rynkene i eit andlet som er nært.
Å kjenna at det boblar ei glede i ein,
Ei sterk, uventa glede - over livet.
Å VERA TIL
Du henta ei stjerne ned frå den blå himmelen til meg i dag,
og tende lys over dagen min.
Andletet ditt opna seg i eit smil då vi møttest.
Augo dine bar i seg ein varme.
Du rørte lett ved armen min.
Det var ikkje orda vi delte, men det du tende i meg, det du opna i meg.
At nokon bryr seg.
Det vart så uendeleg godt å vera til.
AUGNEBLINK
Dei nakne, skjelvande augneblink då tonar smyg seg innunder huda di
fyller deg med ein varme, opnar noko i deg.
Augneblink då du sjølv blir ein tone-
blir eitt med noko uendeleg.
Og seinare, når du vaknar opp og kjenner at noko er annleis - i deg.
Varare, sterkare, nærare.....
Augneblink å leva på
Eg vil ynskja alle ein fin dag.