Ein av dei dagane...

Det er ein av dei dagane,

at hovudet er klar for tur og aktivitet,

men kroppen er litt treg...

- sola skin frå blå himmel,

det er eit par minusgrader 

litt kald bris frå sør

då eg starta turen frå Grødaland

- sjøen er mørk blå og nesten blikk stille

- eg kjenner snart at kroppen ikkje er i godlaget,

det blir tyngre og tyngre å gå,

- det handler mest om å konsentrera seg om å ta steg for steg,

- detaljer og fotomotiv er ikkje lenger så viktig

- her og der knipser eg et bilde eller to

men er ikkje lenger fokusert på det som skjer rundt meg

- veien føles ekstra lang

- det er tungt å klatre over alle dei mange gjerdeklyvarane

- det er godt å endeleg sjå målet mitt, Obrestad,

der sjåføren venter på meg...

Det er likevel ein god følelse, 

å ha gjennomført turen,

at eg kom meg ut i frisk luft, 

i staden for å sitje i godstolen heile dagen

.

- etter ei natt eller to "på lading",

er eg snart klar for nye utfordringer....