I forfedrenes fotspor

Det var ein våt og regnfull dag,

då vi ville besøke mine forfedre sin støl/seter.

Dei budde ute ved kysten og førte buskapen lang vei,

før dei endeleg nådde Bjørnstølen, innanfor Bontveit.

(Hordaland - Vestland Fylke)

I dag kan vi køyre ganske nærme,

og veien er ikkje lang å gå.

Der borte i tåkeheimen/regn litt ei samling av støler. Den eldste og minste høyrer til mi slekt.

Stien er til tider våt og sorpete, men vi er kledd etter forholda. Det blir ein fin tur innover

Eit hardt arbeid var det nok ei gong i tida, då desse hellene vart lagt ned.

vi passerer små sildrande bekker 

der framme er stølen, Flagget er hengt opp, og verten er klar til å ta i mot to våte Jærbuer

sælet/setra/stølen er ikkje stor. Bygd langt tilbake i tid. Det som den gong var ytterdør, er så lav at alle må bøye seg, for å kome inn. Det var visst vanleg å lage dørene slik den gongen, for å halde bjørnen ute.

Verten må i bekken etter vatn.

Utsikt ut over dalen

Utedoen 

sit ein med døra open, har ein god utsikt nedover dalen

Verten har fyrt ovnen

grilling av pølser ute på bålplassen

revebjellene finns over alt her

Eit lite solgløtt, og vi satser på rast i solveggen.

 Slik skulle det ikkje bli. Regnet starta på att, før all maten var komen på bordet. Det vart ei fin stund inne, knitring i ovnen, og mimring om farne tider.

Morro å vera tilbake, der eg mange gonger var i mine barndomsår (pluss nokre få i vaksen alder)