Mildevågen, Store Milde

For eit par veker sidan,

hadde eg eit ærend til Milde..

Her var eg ofte i barneåra,

og har mange gode minner herifrå.

Eg må alltid ein tur nedom Mildevågen,

uansett vær..

Eg var heldig og fekk litt solskin 

akkurat den stunda eg var der

Det regna/snø godt både før og etter

Mildevågen er ei lita småbåthavn,

i tidlegare Fana kommune(nå Bergen)

det er stille på land og sjø..

naust og båter speglar seg så fint i vatnet

gammel naust

ein gong i tida (når eg var lita jente)

var dette landhandel

nausta ligg på rad og rekke

eg har vore mest i det naustet utan farge

generasjonen over meg,

som fram til no har teke hand om dette naustet,

er fått nokre år på nakken,

og treng hjelp til å kome seg i båten

gammelnaustet - gode og gamle minner dukkar opp

Mildevågen går ut i Fanafjorden

Gamalt tun på Store Milde

Her besøkte eg bestemor, tante og onkel

mang ein sommar, i barneåra.

Risaskogen

Endelg kom våren med så pass varme,

at eg kunne starte sykkelsesongen...

Det var fint å fare avgårde på to hjul igjen,

og nå litt lenger enn det eg klare på to bein...

Dagens mål var Risaskogen,

på leit etter kvitveis og kusommar (kusymre).

Det var kvitt i kvitt av kvitveis, på heile skogbotnen

Trea er framleis snaue

enkelte tre hadde fått grøne blad

skogbotnen baud og på fleire slag grøne blad

grøne knopper på andre tre

her og der fann nokre få kusommar

ein av dei finaste vårblommane tykkjer eg

kvitveisen lyser opp i tuer og enkle blommar

Risabekken renn stille

det gamle kvernhuset

Sola varma godt her inne mellom trea,

fuglane sang og kvitra,

bekkebrus

stillhet og ro

Ein fin vårdag i den vesle skogen på Risa

 

I solrenninga, Sola og Ræge strand

Det er ennå kjølig, ned mot 0 grader

månen er snart ferdig med nattevakt

sola er på vei opp 

og farger himmelen i lyse morgonfarger

første morgonfly 

eg vandrer heilt åleine denne morgonen

det er stillhet og ro

på bunkersrester frå krigens dager

finns det fleire fine teikninger

sola har nådd ned på landskapet, på Ræge

det blir varmare,

fuglane kvitrer og syng

det er godt å vandre ei slik morgonstund

helikopter tek av i morgonlyset

eg måtte sjå fleire gonger,

men det er nok bare ein stein

som likner ein sel

store båter er på vei mot Tananger og Stavanger

stor båt - små hus

frisk og fin morgontur i stillhet og ro

I solnedgangen, Nærland strand

Det er ein kald men fin kveld.

Mange har funne vegen til stranda.

Eg høyrer ukjente språk,

Mange frå mottaket i nærheten

har nok og funne vegen hit denne kvelden.

eg vandrer i eigne tanker

og studerer liv og fargespel rundt meg

gildt å finne slike teikninger på stranda

Med eitt blir eg oppmerksom på noko ukjent i sanden

eg spenner forsiktig vekk litt sand,

for å sjå meir av skapningen.

Dette er nytt og ukjent for meg.

Skapningen har armer både her og der,

som beveger seg som klør på krabber.

Medan eg studerer skapningen,

kjem ei dame til meg og lurer på kva eg gjer..

Ei ukrainsk dame frå mottaket,

ho er svært interessert,

og vi fann tonen med det same.

Praten går, fleire norske kjem til,

det går i ting om Ukraina og Norge.

Dei andre går og vi to står igjen,

praten og tida går.

det er nesten som om eg gløymer det eg kom for,

- å fotografere solnedgangen

Vi blir ståande så lenge,

 at kjølen sneik seg innafor kleda,

vi vart kalde begge to.

I slike høve er facebook ein fin ting,

vi fann kvarandre der.

Dama frå Ukraina var raus med klemmer,

bukka og takka for fin samtale

og for oss gode, gilde og gavmilde nordmenn.

Dama sprang kald og glad mot mottaket

eg tok ei par bilete og gjekk mot bilen

Først då eg kom i bilen,

kjende eg at kjølen 

og var komen skikkelig 

inn under mine varme vinterklede.

Eg tenke på dama frå Ukraina,

som hadde mindre klede enn meg,

verken hue eller votter....

Eg var glad og tankefull på vegen heim att.

Det er ein ting å nyheter om krigen via TV,

der er noko heilt anna å få ei personleg oppleving så tett på.

Vi har halde kontakten,

og seinare har dama vore heime hos meg.

Vi hadde ein endå lengre samtale,

om fortida, nåtida og håp for framtida.

.

Det vert nok snart eit nytt besøk i min heim.