Langs Kongeveien

Rusleturen starta ved den gamle kyrkjegarden på Varhaug.

I det vesle kapellet er det plass til 14 personer.

Det var grå himmel,

vindstille og varmt

 fluer, humler og andre fykande små

samla seg på blomar og strå

 stien går ned mot havet

og ein steinrik del av Kongeveien

 her går stien,

 kuflokken er ikkje så nøye på det,

må dei eta eller kvila,

betyr det lite om det er midt på stien....

 dei ensar meg omtrent ikkje

- dei gløtter opp,

og fortsetter med sitt..

 Herifrå rodde Varhaugslosane ut ifrå,

ei ordning som var slutt mange år tilbake..

 stein var her nok av,

kosta lite utanom tungt slit,

mangt eit naust langs jærkysten 

er bygd på denne måten

 himmelen er grå,

men nokre nyaser er det å sjå 

- langt der ute i havet,

finns det meir og mørkare skyer

kanskje med regn og regnbyger

 om bare ein plankestubb kunne fortelja...

- kanskje om storm og stilla,

ei kort eller lang reis over havet,

- her kan ein bare la tankane og fantasien få rå,

ein plankebit med auge og munn kan bli til mang ei historie

 grått i grått

fleire skylag og nyanser i grått

grått og flott

 ivrige små

fyk frå blome til blome

nytter den fine dagen godt

 Bodle

 gamalt kvernhus

ingen dag er lik

heller ikkje morgon og kveld

- ein kan rulse langs havet

dag ut og dag inn,

alltid vil det vera endringer:

lys

vær og vind

farger,

årstider,

bølgjer

fugler og andre dyr

lista er uendeleg lang.

om ein berre tek seg tid til å sjå,

kjenne, føle

og være i nuet

vil ein få ta del i alt det fine 

som finns langs kyst og sjø.

(eller i skog og hei om det er der du ferdast)