Sliten

Etter mange travle dager med arbeid, musikk m.m. vakna eg i dag sliten både fysisk og psykisk. I tillegg var det ein vegg av skodde når ein såg ut vinduet, eg hadde store forhåpningar om sol... Det var tungt å vera til, og eg hadde vel eigentleg ikkje lyst til å gjera noko...

Eg kom meg i gang med heimatrim likevel, sykla i moderat tempo og det vart halvhjerta innats på øvelsane. I hovudet kverna tankane om det meste...

På veg til ein avtale for eg innom posten. Dama som sat i luka, begynte å spørja etter om dagens trening, kva eg hadde gjort i dag osv. ( ei badevenninne av meg arbeidar der, og me har snakka om dette før) Ho sa to tre ord om meg og min innsats. Meir skulle det ikkje til, før eg fekk eit anna syn på dagen, og humøret kom seg fleire hakk.

Eg kom til å tenkja på alle trea som veks over alt. Somme gonger kan ein lura på kva dei lever av, der oppe i fjellsidene. Dei får minimalt med næring, men tek til det dei får og veks seg store på det.

Det er heller ikkje alltid så mykje som skal til for oss mennesker, for at vi skal føla oss verdsette og sett. Eit lite nikk, eit hei eller god morgen til den vi møter på vår vei, kan bety mykje for den som vi sender nikket/smilet til.

Nokre gonger i året besøker eg nokre ungar, som har hatt ein dårleg start på livet. I dag var eg hos to søsken, 1 og 3 år. Ein kan ikkje anna enn å bli glad, når ungane møter deg med verdens største smil, og spør om vi skal gå på tur. Me 3 hadde ein fin føremiddag, på leikeplassen og hos hestane på jordet.

I ettermiddag har hatt to økter i bassenget. Eg er fortsatt sliten, men har det bedre etter dagens opplevelser og varmtvannstreningane.